Durven genieten!

Onze herfstvakantie ging naar Portaventura, een groot pretpark in Salou, Spanje. We zijn er al eens eerder geweest, 8 jaar geleden, toen de meiden nog klein waren. Nu gingen we terug, samen met mijn zus Inge en haar gezin, om met tieners het park opnieuw te beleven.

Nou, en een beleving dat werd het!

Feitelijk is reizen met tieners in bijna alle opzichten makkelijker dan met kinderen. Ze dragen hun eigen koffer, vermaken zichzelf in het vliegtuig en denken mee in de planning. We waren dan ook in no-time in het park. Daar ging het vol sentiment langs de vliegtuigjes van Sesamstraat-land en op naar de achtbanen, waar ze vorige keer nog niet in mochten.

Wat vooral onverwacht leuk was, was het ongekende plezier dat we er zelf als volwassenen aan beleefden! Ook wij werden weer een beetje tiener tijdens deze dagen. Keihard lachen in de boomstammen, en ook keihard anderen uitlachen die nóg natter werden dan wij. Het was dan ook wel makkelijk genieten, met een zonnetje en 25 graden, een vuvuzuela spaans bier in de hand en met regelmaat een snackje erbij.

Jezelf toestaan om zorgeloos te genieten…

Dat was een paar jaar geleden voor mij nog wel een dingetje hoor! Mijn leven bestond vooral uit heel veel dingen die ‘moesten’ en ‘zo hoorden’ om controle te houden over mijn drukke leven. Zakelijk waren er uitdagingen en die ging ik vooral te lijf met veel zware verantwoordelijkheid en perfectionisme. Want zo had ik dat vroeger bij mijn ouders gezien, en dus geleerd.

We nemen allemaal ongemerkt dingen over uit onze kindertijd. Omdat we loyaal zijn aan ons gezin van herkomst, is het eenvoudig om een kopie te worden van wat je toen onbewust is aangeleerd. In mijn geval was dat hard werken en niet zeuren. De stem van mijn innerlijke criticus hoorde ik direct als ik ging zitten relaxen en vooral als ik me dan ook nog ‘aanstellerig kinderlijk’ gedroeg. Terwijl ik toch zeker weet dat dat niet is wat mijn ouders mij destijds wilde meegeven. Mijn onderbewuste heeft er een patroon van gemaakt.

En juist die patronen zijn mooi om in te zien en naar wens te hervormen.

Want als mijn coach opleiding me iets heeft geleerd, dan is het om bewust te kijken naar mijn eigen gedrag en daarop reflecterend de keuzes te maken die passen bij mij. Veel dingen doe ik nog steeds graag; ik ben van nature wel wat serieus en overzie graag het geheel. Ik ga dus alleen een achtbaan in als we niet vaker dan 3x over de kop gaan. Maar andere dingen, zoals de tranen over mijn wangen lachen in een water-attractie, die sta ik mezelf nu wel toe. Lekker kinderachtig. Durven genieten van het leven.

Zoals mijn innerlijke kind van een jaar of 8 misschien ook wel graag gewild had…

Dus oefen ik nu, als volwassen vrouw, met gedrag wat óók bij mij past, waar ik zorgeloos van kan genieten en gelukkig van word. Mijn eigen keuzes, in vol bewustzijn. Heerlijk vind ik het.

En jij, waarvan wil jij als volwassene durven genieten als je oude patronen loslaat?